Łapanie człowieka za ręce lub nogawki jest niewątpliwie świetną zabawą dla psa, ale czy wolno mu na to pozwolić? Gdy robi to niewinny szczeniaczek, może się to człowiekowi podobać (o ile psiak robi to delikatnie), gdy robi to dorosły pies - sprawy szybko stają się mało dla człowieka przyjemne, a w końcu szybko się wymykają spod kontroli. W najgorszym możliwym scenariuszu, człowiek zaczyna się bać swojego psa, a pies to szybko wykorzystuje i zaczyna przejmować „władzę" nad ludzką częścią swojego stada. Wtedy używa zębów, gdy ludzie nie rozpoznają w porę sygnałów ostrzegawczych. Jeśli pies jest fizycznie zdrowy, to zazwyczaj winę za takie zachowanie psa ponosi jego właściciel, który nie zadał sobie trudu, by zwierzaka właściwie wychować i tym samym określić jego pozycję socjalną w rodzinie. Zacznijmy od początku. Dlaczego szczeniaki interesują się Twoimi dłońmi lub ubraniem? są ciekawe świata, poznają wszystko organoleptycznie, przez swoje rodzeństwo są przyzwyczajone do zabaw z użyciem kłów i pazurów (zabawy te mają sens, uczą malucha jak mocno może zacisnąć zęby na cudzym karku, by zabawa była dalej „walką na niby"), sprawdzają czy ludzie są tacy jak psy ( i dostają odpowiedź twierdzącą, gdy my się cieszymy z takiego przebiegu zabawy), bo nie wiedzą, że nasza skóra różni się od psiej. Dlaczego robią to psy dorosłe? by zwrócić na siebie uwagę, by zainicjować zachowanie człowieka, by mu pokazać, że nie mają na coś ochoty, by go odstraszyć od przedmiotu, do którego są przywiązane, by dać upust negatywnym lub pozytywnym emocjom (efekt przeniesienia). Żeby więc zapobiec późniejszym problemom, należy poświęcić czas na wychowanie szczeniaka. Pies musi zrozumieć, że nie wolno mu łapać człowieka za części ciała lub garderoby. Żeby to osiągnąć należy: zapiszczeć lub zawyć wysokim tonem (Udaj, że zabolało! Reaguj, gdy pies łamie regułę: nie łapie się człowieka za ręce lub ubrania)- szczeniak uzna to za oznajmienie bólu i na chwilę przestanie, wtedy trzeba go pochwalić, gdy powyższy sposób okaże się zawodny, należy przerwać zabawę z psem i ignorować go przez parę minut, jeśli mimo to pies dalej nas „atakuje", możemy go od siebie odizolować (zamknąć w osobnym pomieszczeniu i wypuścić, gdy będzie spokojny), można też szczeniaka delikatnie podnieść za skórę na karku i odsunąć od siebie (nie chodzi o sprawienie bólu, tylko o informację „przesadziłeś") lub położyć na grzbiecie i delikatnie przytrzymać do momentu, aż się uspokoi, a potem ignorować psa (nie mówić, nie dotykać, nie patrzeć na niego!). W przypadku psów dorosłych, które tak się zachowują, trzeba udać się na konsultacje do zoopsychologa lub tresera. W wieku dojrzałym praca nad zmianą zachowania jest znacznie trudniejsza, gdyż polega na zmianie nawyków psa i człowieka, a nie na ich kształtowaniu. Biorąc do domu psa, warto więc od razu ustalić domowe reguły i konsekwentnie się ich trzymać, gdyż zapewni to poczucie bezpieczeństwa psu i ludziom. Psy, które mają pracować jako ratownicy wodni (wyciąganie z wody topiących się ludzi) uczy się łapania człowieka za nadgarstek, ale to nie zmienia faktu, że one to robią zgodnie z ustalonymi przez człowieka regułami, a nie wtedy kiedy mają na to ochotę. Za zachowanie psa zawsze odpowiada człowiek. Marcin Wierzba WORTAL Zgłoś swój pomysł na artykuł